Κάτι που τελευταία ακούω όλο και πιο συχνά, είναι πως αρκετοί συμπολίτες μας σκέπτονται να μη φτάσουν ως τις κάλπες στις επικείμενες αυτοδιοικητικές εκλογές. Παραιτούνται του δικαιώματος της ψήφου, θεωρώντας πως έτσι γνωστοποιούν –με την καταγραφή τους στην αποχή– την απαξίωσή τους για πολιτικούς και πολιτική. Γυρίζοντας όμως την πλάτη στις εκλογές και σφυρίζοντας αδιάφορα για το αποτέλεσμά τους, στην ουσία εξουσιοδοτούν τους παρατρεχάμενους, τους κομματάρχες και τους πελάτες τους να αποφασίσουν εκείνοι για αυτούς. Είναι, επομένως, νομίζω πολιτική απόφαση που βολεύει εκείνους που, δεκαετίες τώρα, υποβοηθούμενοι με όλα τα μέσα και όλους τους τρόπους από Μ.Μ.Ε. και επιχειρηματικά κατεστημένα, εξαντλούν την όποια ευφυΐα και δημιουργικότητά τους στο πώς θα τους υπηρετήσουν, συντηρώντας ανισότητες και αδικίες σε ένα απάνθρωπο πολιτικό σύστημα, που σε παγκόσμιο επίπεδο οδήγησε τους πολίτες στη φτώχια, την ανασφάλεια, την απόγνωση. Με θράσος, δε, άλλη μια φορά ζητούν από τους εξαθλιωμένους να το ξαναστήσουν στα πόδια του, κατηγορώντας μας ως τους μοναδικούς ενόχους, αφού εμείς κλέψαμε, εμείς εξαπατήσαμε, εμείς αδικήσαμε και παρόλα αυτά πεινάμε! Είμαι βαθιά πεπεισμένος (γι’ αυτό γράφω αυτό το σημείωμα) πως υπάρχουν πολιτικές δυνάμεις που έχουν την πολιτική βούληση, τα πολιτικά εργαλεία, την πολιτική και ιδεολογική επάρκεια και το πολιτικό προσωπικό που χρειάζεται για να μπορούν να σταθούν αρωγοί στα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι σύγχρονες κοινωνίες, με στρατηγικό στόχο την αλλαγή τους. Πολιτικές δυνάμεις και φορείς ικανοί να επεξεργαστούν και να προτείνουν λύσεις, προς όφελος των πολλών, στα συσσωρευμένα προβλήματα από τις αντιλαϊκές πολιτικές των κομμάτων της συντήρησης και της διαπλοκής, τα οποία, έχοντας μετατρέψει τα κόμματα σε μαγαζιά, δημιούργησαν μέσα από τις πελατειακές τους σχέσεις αυτό το άνευρο, ανίκανο και αναποτελεσματικό κράτος.
Πρέπει να αναζητήσουμε εκείνους τους πολιτικούς οργανισμούς που με τις προτάσεις τους θα κινητοποιήσουν τους πολίτες να διεκδικήσουν εκείνες τις μεταρρυθμίσεις που βήμα-βήμα θα καλυτερεύουν τη ζωή τους σε πολιτισμικό και οικονομικό επίπεδο. Και έτσι, μέσα από συγκρούσεις, νίκες και ήττες θα αποκτηθούν τα ιδεολογικοπολιτικά εφόδια για την οικοδόμηση μιας κοινωνίας αλληλεγγύης, μέσα από την ανακατανομή του πλούτου, το σεβασμό στο διαφορετικό, τη μέριμνα για τους αδυνάτους, τη σταδιακή κατάργηση όλων των ορυκτών πηγών ενέργειας, την εμπιστοσύνη στη συλλογικότητα. Μόνον εάν τέτοιοι πολιτικοί οργανισμοί και κινήσεις πολιτών ενισχυθούν και εκλογικά, μπορούμε να ελπίζουμε πως κάτι μπορεί να αλλάξει. Η αδιαφορία και η ανάθεση της ευθύνης στο άγνωστο, αν μη τι άλλο, σημαίνει πίστη στο σύστημα, αναθέτοντάς του εν τέλει εν λευκώ τη διαχείριση του μέλλοντός μας.
Μετά από αυτή τη σύντομη προσέγγιση του προβλήματος της αποχής, ας έρθουμε σε ότι αφορά στις αυτοδιοικητικές εκλογές και ειδικότερα σε ό,τι αφορά την περιφέρεια Δυτ. Ελλάδας. Εδώ, οι λόγοι για τους οποίους πρέπει να προσέλθουμε στις κάλπες είναι ακόμα σοβαρότεροι. Ζούμε σε μια περιφέρεια υποβαθμισμένη, ξεχασμένη και εγκαταλειμμένη στα προβλήματά της για δεκαετίες. Διοικούμενη μονίμως από δημάρχους και νομάρχες υποταγμένους στις κυβερνητικέ επιλογές, απόντες από κάθε διεκδίκηση των πολιτών της, αφήνοντας την περιοχή στη μοίρα της, σε σημείο που να μην έχουμε ούτε που να πετάξουμε τα σκουπίδια μας. Καμία αναπτυξιακή επένδυση, ενώ μία ή δυο που ξεκίνησαν (λιμάνι, Διακονιάρης) σταμάτησαν, επανακοστολογήθηκαν κατ’ επανάληψη προς τα πάνω και μοιάζει σαν να πέρασε αιώνας από την ημέρα της έναρξης των εργασιών. Ο υποψήφιος Περιφερειάρχης Δυτικής Ελλάδας, Νίκος Τσούκαλης, λέει σε κάποιες δηλώσεις του μεταξύ άλλων, «…βασική μας επιδίωξη να επιταχυνθεί η περιφερειακή ανάπτυξη, με αρχικό σκοπό να συγκλίνει η Δυτική Ελλάδα με την υπόλοιπη χώρα. Φυσικά δε μπορούμε να παραβλέψουμε τα προβλήματα της υποαπασχόλησης, της φτώχιας και του κοινωνικού αποκλεισμού. Ακόμα αυτά της διαχείρισης του περιβάλλοντος είτε πρόκειται για το φυσικό περιβάλλον (Εθνικά πάρκα Χελμού, Στροφυλιάς Λ/Θ Μεσολογγίου, Αμβρακικός κ.λπ.) είτε για το αστικό περιβάλλον, με κυριότερο αυτό της διαχείρισης των απορριμμάτων».
Συνυπογράφω και τελειώνω επιμένοντας πως αποχή είναι καταστροφική επιλογή για το μέλλον αυτής της χώρας.
Τάκης Γασπαράτος
Υποψήφιος Περιφερειακός Σύμβουλος με το συνδυασμό ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ-ΟΙΚΟΛΟΓΙΚΗ ΑΝΑΣΥΝΘΕΣΗ ΔΥΤΙΚΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου