Ο Italo Calvino, στο περίφημο βιβλίο του “Αόρατες Πόλεις (Le citta invisibili)” περιγράφει μεταξύ των άλλων και τη Μαυριλία. Μια πόλη η οποία κατάντησε ανυπόφορα άσχημη κι έτσι για να διατηρεί την αξιοπρέπειά της οι επισκέπτες ήταν υποχρεωμένοι να παρατηρούν τις καρτποστάλ που την έδειχναν όπως ήταν παλιά. “Οι πόλεις διαδέχονται η μια την άλλη στον ίδιο χώρο και με το ίδιο όνομα, γεννιούνται και πεθαίνουν χωρίς να γνωρίσει η μια την άλλη, χωρίς να επικοινωνούν μεταξύ τους”.
Παρά το γεγονός ότι τα ονόματα των κατοίκων, οι ανάγκες τους και τα όνειρα τους παραμένουν τα ίδια, οι πόλεις δεν φαίνεται να ανταποκρίνονται στις προσδοκίες τους. Στο όνομα της προώθησης επιχειρηματικών συμφερόντων, η άκρατη οικοπεδοποίηση και η καταστροφή και των τελευταίων πνευμόνων πρασίνου μετέτρεψαν σε ονειροπαγίδες κυριολεκτικά και μεταφορικά στην καθημερινότητα των πολιτών.
Η ανυπαρξία ελεγκτικών μηχανισμών και η διαπλοκή τους με μηχανισμούς των τοπικών στελεχών των κομμάτων εξουσίας πρέπει επιτέλους να αλλάξει με την επιλογή δημοτικών αρχών που να είναι ικανές να ασκούν πολιτικές λιγότερο εξηρτημένες, να λειτουργούν ως πραγματική τοπική αυτοδιοίκηση ικανή να χαράζει πολιτικές που να απαντούν στα προβλήματα της περιοχής, οικονομικά, περιβαλλοντολογικά, κοινωνικά.
Μόνο έτσι θα αναβιώσει η πραγματική σχέση πολίτη-πόλης. Η Μαυριλία που έτσι κι αλλιώς θα σβηστεί απ’ το χάρτη να δώσει τη θέση της σε μια πόλη φωτεινή, χωρίς φτώχεια και ανεργία, με υποδομές στήριξης του πολίτη σε κάθε περίοδο της ζωής του.
Δημήτρης Ν. Χριστοδουλάκης, Καθηγητής Πανεπιστημίου Πατρών, Υποψηφίου Δημοτικού Συμβούλου με το συνδυασμό «Τώρα για την Πάτρα» του Γιάννη Δημαρά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου