Η απουσία της πολιτικής και η ευκαιρία της αριστεράς να εμπνεύσει ξανά πολιτικό όραμα.

Tα τελευταία τέσσερα χρόνια της κρίσης (από το 2008 με την Lehman Brothers) η ελληνική αλλά και η παγκόσμια πραγματικότητα γνώρισε βίαια την οικονομία ως τον κυρίαρχο ρυθμιστικό παράγοντα της πολιτικής.  Η νέα τάξη πραγμάτων λειτουργεί προς ώφελος μιας ολιγαρχίας η οποία γνωρίζει τους μηχανισμούς του χρηματιστικού καπιταλισμού και τους χειρίζεται με άνεση. Η πολιτική, ως κεντρική ιδέα, αλλά και οι πολιτικοί έδωσαν τη θέση τους (ή μάλλον εκτοπίστηκαν λόγω δικών τους χρόνιων ατοπημάτων) στην οικονομία και τους οικονομολόγους τεχνοκράτες που έγιναν αυτοί οι κυρίαρχοι παράγοντες της εξουσίας. Η πρόσφατη κυβερνήση στην Ελλάδα με τεχνοκράτη πρωθυπουργό, πρώην τραπεζίτη της ΕΚΤ, αποτελεί απόδειξη ότι η οικονομία καθυπόταξε την πολιτική με σύμμαχο πλέον την κοινή γνώμη. Η πλειοψηφία του λαού απογοητευμένη από το αναποτελεσματικό πολιτικό σύστημα συνολικά, αλλά και ενδεχομένως από τον εαυτό της, συνένεσε ώστε να γίνει αυτή η αντικατάσταση παρακολουθώντας τις εξελίξεις με κομμένη την ανάσα. Το ζήτημα είναι ότι λόγω της έλλειψης εμπνευσμένων πολιτικών θέσεων και πολιτικών προσωπικοτήτων, μειώνεται όλο και περισσότερο η συμμετοχή του πολίτη στα κοινά ενώ έχει ανοίξει η όρεξη στα διεθνή κέντρα για τη συγκέντρωση της εξουσίας. Αυτό θα γίνεται όλο και πιο εύκολο σε χώρες όπως η Ελλάδα που το 50% σχεδόν του εκλογικού σώματος δεν εκπροσωπείται στη Βουλή.

Το πολιτικό σύστημα έθρεψε τον συμβιβασμό, την πελατειακή σχέση, τη διαφθορά, διαστρέβλωσε τη σχέση πολίτη και κράτους, με αποτέλεσμα η συζήτηση περί πολιτικού οράματος και πολιτικής ιδεολογίας να χαθεί ή να γίνεται μόνο κατ΄ ευφημισμό και με μεγάλη υποκρισία ένθεν κακείθεν. Ο συμβιβασμός ήταν τέλειος. Το κράτος έχασε τον νομοτελειακό του χαρακτήρα και έγινε ο μεγάλος εργοδότης για όσους είχαν πρόσβαση στους μηχανισμούς του μέσω των κομμάτων εξουσίας. Για τους υπόλοιπους που ήταν εκτός, η πλασματική ευμάρεια, η κενή σε παραγωγικότητα ανάπτυξη, το φθηνό και εύκολο δανεικό χρήμα αλλά και κάποιες φωτεινές εξαιρέσεις στον δημόσιο και ιδιωτικό τομέα λειτούργησαν ισορροπιστικά. Δεν υπήρξε ουσιαστική ανάγκη για διαφορετικότητα στην έκφραση από τις πλειοψηφίες. Μέχρι που οι μάσκες έπεσαν και φάνηκε η γύμνια μας. Το κράτος κατέρευσε. Μαζί και τα εισοδήματα, η ανάπτυξη, τα κόμματα, οι ιδεολογίες, τα οράματα, οι άνθρωποι. Τα αποτελέσματα των εκλογών έδειξαν ακριβώς ότι οι πολίτες είχαν αποξενώθει από τα κόμματα εξουσίας και τις πολιτικές τους ιδεολογίες και η ψήφος ήταν η  θυμική εκδήλωση όχι της προτίμησης τους αλλά της αποδοκιμασίας τους. Αποδείχθηκε ότι η κάθε πλευρά υπηρετούσε το δικό της όραμα δηλαδή το δικό της συμφέρον και τελικά όλοι βγήκαν χαμένοι. Κόμματα, Κράτος & Πολίτες.

Τα ερωτήματα που τίθονται είναι πολύ σημαντικά. Υπάρχει άραγε δρόμος επιστροφής στην πολιτική? Μπορεί ο ελληνικός λαός να εμπνευστεί ξανά από την πολιτική και με ποιόν τρόπο? Ποιός είναι ο ρόλος της αριστεράς και ποιά η θέση της σε σχέση με τις υπόλοιπες πολιτικές δυνάμεις?

Προσωπική μου άποψη είναι ότι θα πρέπει άμεσα η πολιτική να αποκαταστήσει τη σχέση της με την κοινωνία και να ξαναγίνει ο κυρίαρχος ρυθμιστικός παράγοντας της ιστορίας. Η ανάγκη να εμπνευστεί η κοινωνία είναι μεγάλη και πολυσήμαντη. Κανένα σχέδιο εθνικής, πολιτισμικής, κοινωνικής και οικονομικής ανάταξης δεν θα πετύχει εάν δεν υπάρχει πίστη και ομοψυχία σε κάτι που θα υποστηριχθεί με ιδανικά και όχι με δανεικά. Η οικονομία από μόνη της δεν συνθέτει πολιτικό όραμα αλλά με σωστές πρακτικές μπορεί να το υπηρετήσει. Η παιδεία, ο πολιτισμός, η οικολογία, είναι έννοιες τις οποίες η πολιτική πρέπει να προβάλει στο όραμα της χρησιμοποιώντας την οικονομία ως μέσο υλοποίησης του. Υπεύθυνα για αυτή τη νέα σχέση είναι βεβαίως τα πολιτικά κόμματα και κυρίως η αριστερά που μπορεί να έχει ξανά την ευκαιρία να εκφράσει το σύνολο της κοινωνίας με συγκεκριμένο σχέδιο δράσης.

Πιο συγκεκριμένα, οι προοδευτικές δυνάμεις της αριστεράς όπως εκπροσωπούνται από τη ΔΗΜΑΡ έχουν τις καταβολές να κάνουν ανατροπές και να προτείνουν θέσεις που μπορούν να κινήσουν τους ανθρώπους να αγωνιστούν για τη βελτίωση της σχέσης κεφαλαίου και παραγωγικών τάξεων. Επίσης, δείχνουν απαλλαγμένες από την στείρα ρητορική άρνησης για την άρνηση και με άρμα την ιστορικότητα των αγώνων τους δίνουν στην πολιτική τους πρόταση την ποιότητα και το σημείο αναφοράς που χρειάζεται η προσπάθεια για το νέο. Τα στελέχη της έχουν την εμπειρία να παρακολουθούν τα σύνθετα χρηματιστικά κέντρα εξουσίας και να ελέγχουν τις πρακτικές τους ώστε αυτά να μην υπηρετούν απροκάλυπτα τις ολιγαρχικές ελίτ. Η πολιτική πρόταση της ΔΗΜΑΡ τοποθετεί τον πολίτη συμμέτοχο και συνυπεύθυνο στην υλοποίηση των επιδιώξεων της πολιτικής της. Η αξιοκρατία γίνεται η βασική έννοια αξιολόγησης της προσπάθειας αλλά και της ανταμοιβής.

Η ΔΗΜΑΡ εργάζεται ώστε να δημιουργηθούν συμμαχίες της αριστεράς σε ευρωπαϊκό και παγκόσμιο επίπεδο αλλά παράλληλα έχει ξεκάθαρη εγχώρια πολιτική θέση ως προς το που τοποθετείται η Ελλάδα της επόμενης ημέρας. Ως συνεπής προοδευτική αριστερή πρόταση, δείχνει το δρόμο επιστροφής στα βασικά της πολιτικής όπως η θέσπιση κανόνων πολιτικού πολιτισμού επιδεικνύοντας υψηλή μαχητικότητα και ωριμότητα ώστε να επικρατήσει η λογική του αυτονόητου που τόσο έχει λείψει στον πολιτικό βίο. Η βασική επιδίωξη της πολιτικής της είναι να πραγματοποιηθεί το επίπονο πόνημα να συννενοηθούμε επιτέλους ως κοινωνικό και πολιτικό σύνολο και να αντιληφθούμε την σχέση κόστους και ώφελους για αυτά που πρέπει να γίνουν. Αυτό αποδυκνείεται και με τη στάση της κατόπιν της τελευταίας εκλογικής αναμέτρησης ενώ οι σαφείς προγραμματικές της θέσεις αποδεικνύουν ότι διαθέτει την ιδεολογική και πολιτική αυτονομία στον ευρύτερο χώρο της αριστεράς με ξεκάθαρο ευρωπαϊκό προσανατολισμό για τη χώρα μας εντός της ευρωζώνης και του ευρώ. Το πρόγραμμα της προωθεί μια πραγματιστική πρόταση εφαρμογής της πολιτικής του αυτονόητου, της σύνθεσης και της δημιουργίας που θέλει να αποφύγει την απομόνωση και τον αυτοπεριορισμό. Φροντίζει ως πολιτικός φορέας να επαναπροσδιορίσει και να ανανεώσει την ιδεολογική αφετηρία της αριστεράς και να την αποδώσει με έννοιες απλές (όχι απλοικές) ώστε να στεκόμαστε απέναντι στις εξελίξεις με κριτική άποψη και διάθεση για ενεργή συμμετοχή.

Είναι σημαντικό η ΔΗΜΑΡ να ενισχυθεί από αυτή την εκλογική αναμέτρηση γιατί έχει πλέον φανεί ότι η παραδοσιακή αστική κεντροδεξιά και η αστική κεντροαριστερά με τους δύο κύριους εκφραστές της ΝΔ & ΠΑΣΟΚ απογοήτευσαν και σαφώς απέτυχαν στην εναλλαγή της εξουσίας παρά τις μεγάλες ευκαιρίες που τους έδωσε ο ελληνικό λαός αλλά και η ευρωπαϊκή οικογένεια τα τελευταία 30 χρόνια. Δυστυχώς συνεχίζουν να απογοητεύουν στην προσπάθεια της είτε για να συσπείρωση είτε για αναδόμηση. Το ΚΚΕ επίσης απογοητεύει μένοντας πιστό στην ιδεολογική αυθεντία που αποδίδει μόνο του στον εαυτό του και μοιάζει πλέον με  θρησκευτικό δόγμα για λίγους εναπομείναντες πιστούς. Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν μπορεί να επιλέξει ανάμεσα στο αν θα είναι ένα μκρό αριστερό κόμμα στην αντιπολίτευση ή θα γίνει ένα αστικό κόμμα εξουσίας. Τα υπόλοιπα κόμματα δείχνουν ότι αντιλαμβάνονται την πολιτική ως καθαρά ευκαιριακό μέσο να εισέλθουν στο σύστημα της εξουσίας. Θα πρέπει να προσπαθήσουν πολύ για να μην φανούν ακόμα μια φορά αναξιόπιστοί μετά τις 16 Ιουνίου αφού το μείγμα πολιτικής που προτείνουν δεν εμπνέει αλλά μάλλον φοβίζει η αποπροσανατολίζει. Ο λαός μπορεί να εμπνευστεί από την πολιτική της ΔΗΜΑΡ και τις προγραμματικές της θέσεις. Η κοινωνία καταλαβαίνει ότι στην κυβέρνηση που θα προκύψει και θα είναι πολυσύνθετη η ΔΗΜΑΡ θα έχει το χαρακτήρα της ήπιας δύναμης.

Η χώρα μας χρειάζεται περισσότερο από ποτέ ένα ξεκάθαρο, νέο πολιτικό όραμα το οποίο για να μην καταντήσει χίμαιρα θα πρέπει να ντύσει την δράση με υπευθυνότητα. Η αριστερά και η ΔΗΜΑΡ διαθέτουν τα απαραίτητα αποθέματα πολιτικής ώστε να επαναπροσδιοριστεί η σχέση πολίτη και πολιτικής σε σωστή και γόνιμη βάση.

Νικόλαος Φ.Κονιδάρης