ΝΙΚΟΣ ΤΣΟΥΚΑΛΗΣ: Η Δημοκρατική Αριστερά δεν φοβάται αυτό που γίνεται έξω.

ΟΜΙΛΙΑ ΤΟΥ ΝΙΚΟΥ ΤΣΟΥΚΑΛΗ ΣΤΗ ΒΟΥΛΗ ΓΙΑ ΤΙΣ ΛΑΪΚΕΣ ΚΙΝΗΤΟΠΟΙΗΣΕΙΣ


«Επιτέλους, σε αυτόν εδώ τον τόπο να επικρατήσουν οι βασικές αρχές της δημοκρατίας, τις οποίες τις έχουμε ξεχάσει».

Η Δημοκρατική Αριστερά, έχοντας στον πυρήνα του προγραμματικού της λόγου το δημόσιο συμφέρον, την αύξηση των θεσμών της δημοκρατίας και το στέριωμα της δημοκρατίας, δεν φοβάται αυτό που γίνεται έξω.

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, όπως και αν αξιολογήσει καθένας από εμάς αυτά τα οποία συμβαίνουν στις πλατείες και στους κοινόχρηστους χώρους αυτής της χώρας, πρέπει να ομολογήσουμε όλοι ότι ζούμε ιστορικές στιγμές. Και είναι η στιγμή, κύριε Υπουργέ, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, να επικαλεσθώ μια ιστορική ρήση του Αντόνιο Γκράμσι: «Ο παλιός κόσμος πέθανε, ο καινούργιος παλεύει για να γεννηθεί. Ζούμε στην εποχή των τεράτων». Θα μπορούσε η τελευταία φράση του Αντόνιο Γκράμσι να τεθεί με ερωτηματικό. Ζούμε στην εποχή των τεράτων; Και για να μην έχουμε τερατογενέσεις, έχει ευθύνη το πολιτικό σύστημα;

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, αυτές τις κρίσιμες στιγμές, οι οποίες δεν ξέρουμε πού θα οδηγήσουν, καθίσταται απαραίτητο σ’ αυτή εδώ την Αίθουσα να υπενθυμίσουμε κάποιες βασικές αξίες του δημοκρατικού πολιτεύματος, κάποια αγκωνάρια του Διαφωτισμού, της Γαλλικής Επανάστασης.  Άρθρο 1, παράγραφος 2, του Συντάγματος: «Θεμέλιο του πολιτεύματος είναι η λαϊκή κυριαρχία».Άρθρο 3: «Όλες οι εξουσίες πηγάζουν από το λαό, υπάρχουν υπέρ αυτού και του έθνους και ασκούνται σύμφωνα με το Σύνταγμα». Και το ακροτελεύτιο άρθρο του Συντάγματος, το άρθρο 120, αναφέρει: «Η αφοσίωση στην πατρίδα και στη δημοκρατία αποτελούν θεμελιώδη υποχρέωση όλων των Ελλήνων», στους οποίους το ίδιο το Σύνταγμα, το ίδιο το άρθρο, εναποθέτει την τήρηση των όρων του, δηλαδή την τήρηση του Συντάγματος, το περίφημο 114 της δεκαετίας του ’60. Αυτά πρέπει να τα θυμίζουμε.

Και ποια είναι η ευθύνη του πολιτικού συστήματος, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι; Είναι να συνειδητοποιήσει ακριβώς ότι όλες οι πολιτικές που ασκήθηκαν τις τελευταίες δεκαετίες μόνο παραβίαση του Συντάγματος περιέκλειαν. Αυτή πρέπει να είναι η κόκκινη γραμμή των δεκάδων χιλιάδων που διαδηλώνουν καθημερινά, όχι μόνο έξω από τη Βουλή, αλλά σε όλη την Ελλάδα. Αυτή είναι η κόκκινη γραμμή! Επιτέλους, σε αυτόν εδώ τον τόπο να επικρατήσουν οι βασικές αρχές της δημοκρατίας, τις οποίες τις έχουμε ξεχάσει. Κάποιοι από τις πολιτικές δυνάμεις, αυτό που συμβαίνει έξω, το ξορκίζουν, το αφορίζουν επειδή δεν μπορούν να το ελέγξουν. Κάποιοι το φοβούνται, γιατί ίσως να θεωρούν ότι έφτασε το τέλος τους. Κάποιοι είναι αμήχανοι. Δεν μπορούν να αποκρυπτογραφήσουν τα μηνύματα.

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, η Δημοκρατική Αριστερά, έχοντας στον πυρήνα του προγραμματικού της λόγου το δημόσιο συμφέρον, την αύξηση των θεσμών της δημοκρατίας και το στέριωμα της δημοκρατίας, δεν φοβάται αυτό που γίνεται έξω. Προβληματίζεται όμως, γιατί δεν θέλει από όλα αυτά που συμβαίνουν εκεί να γεννηθούν «τέρατα» και απευθύνεται σε όλο το πολιτικό σύστημα.

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, αυτές τις κρίσιμες στιγμές, αυτή εδώ η Αίθουσα έπρεπε να είναι γεμάτη, δεν έπρεπε να είναι πέντε Βουλευτές μόνο. Έπρεπε να είναι οι Αρχηγοί των Κομμάτων. Έπρεπε να στείλει αυτή εδώ η Αίθουσα ένα μήνυμα σε όλους αυτούς έξω και να τους διαβεβαιώσει –εντός εισαγωγικών, με θαυμαστικό ή με ερωτηματικό- ότι λαμβάνει το μήνυμα, ότι κατανοεί το πρόβλημα, ότι είναι διατεθειμένη να θέσει «κόκκινη γραμμή» προς την Κυβέρνηση, η οποία δυστυχώς, μέχρι τώρα μόνο «κόκκινες γραμμές» δεν βάζει στην πολιτική της. Ακόμα δεν έχει δώσει στον Έλληνα πολίτη να καταλάβει ποια είναι η «κόκκινη γραμμή». Η «κόκκινη γραμμή», βάσει του Συντάγματος, είναι η γραμμή της εθνικής και της ατομικής αξιοπρέπειας. Ποια είναι αυτή η γραμμή της αξιοπρέπειας; Την έχουμε προσδιορίσει; Όχι.  Δυστυχώς, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, το πολιτικό δυναμικό της χώρας δείχνει αυτήν την περίοδο, εκτός από όλα τα άλλα χαρακτηριστικά, και ανιστόρητο.  Τέτοια φαινόμενα έχουν συμβεί και άλλες φορές σε αυτήν εδώ τη χώρα. Και πολύ πιο δυναμικά. Τη δεκαετία του ’60 η πρωτεύουσα εσείετο από ογκώδεις ειρηνικές διαδηλώσεις με τα γνωστά συνθήματα, εκτός των άλλων και το «114», ότι εμείς έχουμε βγει για να προασπίσουμε στοιχειώδεις αρχές του Συντάγματος.

Δυστυχώς, το τότε πολιτικό σύστημα δεν αποκρυπτογράφησε το μήνυμα των διαδηλώσεων. Είμαι υποχρεωμένος, όμως, να επαναλάβω μία ρήση του αείμνηστου Ηλία Ηλιού, που την έχω αναφέρει σε αυτήν εδώ την Αίθουσα, όταν πρωτοανέλαβα τα καθήκοντά μου. Η απάντηση της ΕΔΑ τότε, της Δημοκρατικής Αριστεράς, προς το κυρίαρχο πολιτικό σύστημα ήταν ότι «θα σας τρελάνουμε στη νομιμότητα». Θεωρούσε τότε η ΕΔΑ ότι το ύψιστο καθήκον της σύγχρονης Αριστεράς τότε ήταν να διατηρήσει τις βασικές αρχές της δημοκρατίας. Το πολιτικό σύστημα δεν άκουσε και οδηγηθήκαμε στη δικτατορία.

Στο μεσοπόλεμο, αμέσως μετά τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο, ο εκφυλισμός του κοινοβουλευτισμού οδήγησε στη μεγάλη πορεία του Μουσολίνι προς τον εθνικοσοσιαλισμό και γέννησε και το ναζισμό. Ερώτηση: Θα επιτρέψουμε να γεννηθούν «τέρατα»;  Θα επαναλάβω κάτι, επειδή ακούγονται, διαρρέουν και διαχέονται επικοινωνιακά διάφορες πληροφορίες: Υποχρέωση του πολιτικού δυναμικού αυτή τη στιγμή είναι το να βρίσκεται εδώ, να μην φοβάται να μπαίνει και να βγαίνει από την Αίθουσα. Κάθε λογική αναχωρητισμού ή τεχνασμάτων προκειμένου να δρέψουμε εντυπώσεις ουσιαστικά συνιστά τακτική ριψάσπιδος, κάτι το οποίο δεν ταιριάζει στο πολιτικό δυναμικό.

Η Δημοκρατική Αριστερά, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι –και τελειώνω- έχει τοποθετηθεί σαφέστατα απέναντι σε αυτά τα κινήματα και τις συγκεντρώσεις. Ο αυθορμητισμός και το ακηδεμόνευτο είναι αυτά τα θετικά στοιχεία, τα οποία κάθε δημοκρατικό κόμμα, κάθε δημοκρατική πολιτική δύναμη πρέπει να τα επιζητά. Είναι το οξυγόνο της δημοκρατίας.  Όμως, λέμε ότι αν δεν μπουν οι κόκκινες γραμμές απ’ όλες αυτές τις δεκάδες χιλιάδες απ’ έξω, ποιο είναι το διακύβευμα και σε ποιους απευθυνόμαστε, τότε ίσως να έχουμε πραγματικά τερατογενέσεις.

Απευθύνονται με διάφορες χειρονομίες όλοι αυτοί απέναντι σε αυτό το κτίριο. Και είπε κάποιος ότι δεν απευθύνονται στο κτίριο, απευθύνονται στο περιεχόμενο. Η απάντηση είναι απλή: Το περιεχόμενο αλλάζει και αρμόδιοι, αυτοί που έχουν την αποκλειστική εξουσία να αλλάξουν το περιεχόμενο είναι αυτές οι δεκάδες χιλιάδες που είναι έξω. Ας το πράξουν σύμφωνα με το Σύνταγμα, σύμφωνα με τις ρυθμίσεις και τα αγκωνάρια του δημοκρατικού πολιτεύματος. Ξέρουν πάρα πολύ καλά πώς να το κάνουν.

Ευχαριστώ πολύ.